Μαργαρίτες
Αλέξανδρος Αλεκίδης Άτιτλο Από τη σειρά Ημητέρα της μητέρας μου 2017 Άφηνε πάντα τη βρύση να τρέξει λίγο. Ήθελε να είναι το νερό δροσερό. Σήκωσε ψηλά το ποτήρι. Το κοίταξε στο φως. Άστραφτε από καθαριότητα. Το γέμισε. Προχώρησε αργά προς το τραπέζι της κουζίνας. Άγγιξε απαλά το λινό τραπεζομάντηλο, διορθώνοντας μια μικρή λεπτομέρεια στην εφαρμογή. Κάθισε, αφήνοντας έναν ανάλαφρο αναστεναγμό. Φόρεσε τα γυαλιά της, εκείνα που έχει για να βλέπει κοντά. Το βλέμμα της έπεσε πάνω στο κέντημα. Χαμογέλασε. Δε χρειαζόταν γυαλιά, τότε, που το κέντησε. Το χάιδεψε τρυφερά σαν να ήταν κάτι ζωντανό κι ύστερα έφτιαξε με τα χάπια της ημέρας, λίγο πριν τα πιει, ένα λουλούδι. Μια μισομαδημένη μαργαρίτα… Β. Καρτάλου