ΕΝ ΑΡΧΗ Η ΔΡΑΣΗ

Εν αρχή δεν είναι ο λόγος. Είναι η δράση. Κάπου κρυμμένη, μια αόρατη ορχήστρα, παίζει ένα ζωηρό εμβατήριο. Δίνει τον τόνο στην ασυνάρτητη παρέλαση. Δίνει το ρυθμό στη χορογραφία του μόχθου, της ανεμελιάς, της ματαιοδοξίας. Όλοι συντονισμένοι. Στο ίδιο βήμα. Χαράζουν τα σχήματα μιας γεωμετρίας της καθημερινότητας πάνω στο τετράγωνο της μεγάλης πλατείας. Ευθύγραμμα τμήματα, τρίγωνα, κύκλους…Αφήνουν τα σημάδια τους περπατώντας. Μπορούμε να φανταστούμε το φαινομενικά ασυνάρτητο γράφημα. Ένας αχανής, αόρατος πίνακας του Πόλλοκ, φτιαγμένος από ίχνη ανθρώπινων βημάτων. Χωρίς αρχή και τέλος. Ο τελευταίος έχει το προβάδισμα.


In the beginning are not words. There is action. Hidden somewhere, an invisible band plays a brisk march. Giving pace to the discordant parade. Giving rhythm to the choreography of toil, of nonchalance, of vanity. All tuned. to the same pace. Carving the shapes of a strange everyday-life geometry onto the square of the big plaza. Straight lines, triangles, circles…They leave their marks while walking. we can picture the seemingly incoherent graph. a vast, invisible painting by Pollock, drawn by human trails. No start - no end. The last one has the lead.