a_room_of_one's_own

Σήμερα έχω γεννέθλια! Το νέο μεταδόθηκε ταχύτατα σε όλον τον κόσμο! Όπως ταιριάζει σε μία από τα τόσα εκατομμύρια πριγκίπισσες! Φόρεσα το καλό μου χαμόγελο -από τη γωνία λήψης που κρύβει τα ελαττώματα και δεν αφήνει να φαίνονται οι ρυτίδες. Αλλά τι σημασία έχει; Όλοι ξέρουν την ηλικία και τις πομπές μου. Εδώ και πολύ καιρό, σταμάτησα να τα κρύβω κάτω από το χαλάκι. Λένε ότι είναι αγαθόν το εξομολογείσθαι. -αλλά δεν είναι λίγο ύποπτο να εξομολογείσαι από το πρωί ως το βράδυ; Άνοιξα διάπλατα το σπίτι μου• σάλα-τραπεζαρία ένα. Ουδέν κρυπτόν.   Έπεσαν όλες μου οι αντιστάσεις -σταδιακά, βεβαίως. Στην αρχή ένιωθα σαν τον καρδιοπαθή, που βάζει το πόδι του στην παγωμένη θάλασσα. Τώρα πια όμως, έχουν μάθει όλοι επιτέλους τι ηλικία και τι βάρος έχω,   πόσο νωθρή, χαζή ή έξυπνη είμαι, τι ανοησίες με ορίζουν,   ότι έχω μια ελιά στο στήθος και ούτω καθεξής – για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα. Με τη δέουσα ποσόστοση επιδείξεων -μεταχειρίστηκα αποκαλυπτική ευ

Πρακτική φιλοσοφία Έζησα μια ζωή “πρότυπο”.   Έτσι νομίζουν όλοι. Πραγματοποίησα τα όνειρα που άλλοι έκαναν για μένα.   Δούλεψα σκληρά και κέρδισα χρήματα για να μη μου λείψει τίποτε.   Δεν υπέκυψα σε συναισθηματισμούς και τέτοιου είδους ανοησίες.   Πρυτάνευε πάντα η λογική μου. Και έβρισκα πάντα τον τρόπο να αποφεύγω τις συγκρούσεις, προσπερνώντας τις λεπτομέρειες.   Κατάφερα να μείνω σταθερός στη συνήθεια και τις θέσεις μου.   Δεν άλλαξα για κανέναν λόγο.   Και όλα τα παραπάνω ήταν επιλογή μου. Δεν επέλεξα ωστόσο την αρρώστια και τώρα το θάνατο. Στην αρχή φοβήθηκα.   Ύστερα θύμωσα.   Πνίγηκα μέσα στη θλίψη. Αρνήθηκα τα πάντα. Τώρα πια νιώθω την πολυπόθητη αποδοχή.   Γαλήνεψα, μελετώντας τον θάνατο, τον δικό μου τον θάνατο. Ο καθένας γίνεται σοφός στο κρεβάτι του θανάτου. Λέω, λοιπόν, σε όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει πως   έζησα μια ζωή πρότυπο προς αποφυγήν. Ποτέ δεν πραγματοποίησα ούτε ένα μου όνειρο. Έχασα τα γέλια κ