ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΤΙΠΟΤΕ
Δεν είναι μόνο κάτι όμορφο που το κοιτάζω, αλλά και μια δύναμη που τη μεταχειρίζομαι. Παλιά μικροπράγματα. Άλλοτε αγαπημένα αντικείμενα αγνώστων. Αναμνήσεις, φάσεις ζωής, επιθυμίες εκπληρωμένες κι ανεκπλήρωτες. Γνώσεις του χθες, το παρελθόν που μας σημαδεύει. Πράγματα που αρνούμαστε να πετάξουμε, που τους επιτρέπουμε να στοιχειώνουν δημιουργικά τη ζωή, του παρόντος και του μέλοντός μας. Μια κουρελού φτιαγμένη από απόηχους τέρψης και οδύνης, από ίχνη ανθρώπων και ανθρώπινων στιγμών. Ετερόκλητα δοχεία ξεθωριασμένων συναισθημάτων. Αποδείξεις ματαιοδοξίας. Καταφύγια ονείρων, φόβων, επιθυμιών, αναγκών, ιδεών. Καθρέφτες αντανακλάσεων πολλαπλών. Αναζητώ συχνά τα μικρά τίποτε σε παλαιοπωλεία και υπαίθρια παζάρια. Εκτιμώ τον καθημερινό τους αγώνα ενάντια στη λήθη. Παλεύουν σώμα με σώμα. Πάνω τους περισσεύει η σκόνη των αναμνήσεων, η μυρωδιά των παθών, οι αποχρώσεις των αγγιγμάτων, η πατίνα των βιωμάτων. Περιμένουν υπομονετικά τους φιλοπερίεργους σαν κι εμένα. Τους ανοιχτούς σε νέες εντυπ