Ο "ΚΥΚΛΟΣ" ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

Ίχνη από τον “κύκλο” των Κυκλάδων

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή, όπως δηλώνει με απλό και σαφή τρόπο ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος. Και συνεχίζει: Μερικοί κάτι βλέπουν και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν. Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε, ψάχνουνε για το κλειδί, φτιάχνουν αντικλείδια, προσπαθούν. Μάταια. Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ. Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια.

(Τα Αντικλείδια, 1988)

Υπάρχουν τόποι που μας αγγίζουν βαθιά. Είναι τόποι ιεροί. Πλησιάζουν την περιοχή της Ιδέας. Οι Κυκλάδες είναι ένας τέτοιος τόπος. Ένας τόπος” της καρδιάς. Ιδανικές ερωμένες. Μαγεύουν. Προκαλούν τα μάτια να βουτήξουν στα χρώματά τους, το νου να μαθητεύσει στη γεωμετρία τους, την ψυχή να σπουδάσει στην απλότητά τους. Είναι μια “πόρτα” ανοιχτή. Όλοι κοιτάζουν μέσα. Κάποιοι πλησιάζουν περισσότερο. Η πόρτα τότε κλείνει ερμητικά. Το κλειδί χαμένο. 

Εραστές σε δοκιμασία οι φωτογράφοι. Περιπλανώνται. Βλέπουν. Περιμένουν την κατάλληλη ώρα. Γονατίζουν. Καταθέτουν την ψυχή τους. Αδημονούν να συλλάβουν μια στιγμή ομορφιάς από τις ανεξάντλητα φωτογενείς ερωμένες. Αγωνιούν για μια στιγμή ευτυχίας μπροστά σε μια “κλειστή πόρτα”. Αντικλείδια οι φωτογραφίες τους. Κάθε φωτογραφία και μια απόπειρα σύλληψης ενός μικροσύμπαντος ομορφιάς. Κάθε φωτογραφία και ένα ψήγμα από τη μαγεία του Αιγαίου. Ποτέ ολόκληρη. Δραπετεύει πάντα, αφήνοντας στο φωτογραφικό χαρτί τα ίχνη της. Ίχνη, που προκαλούν κύματα συναισθημάτων και ανοίγουν εκ νέου τη φωτογραφική όρεξη. Και ξεκινάει ο νέος κύκλος αναζήτησης… 

Μαγικά ίχνη από τον “κύκλο” των Κυκλάδων είναι και οι φωτογραφίες της Σμαράγδας Μενδρινού. Προκαλούν συναγερμό σε όραση και ψυχή. Αντικλείδια, από κράμα τέχνης και έρωτα δια βίου. Τόκοι εν καλώ. Στιγμές από την ομορφιά που  ξενοδοχείται στο Αιγαίο.